Na súa clásica Encerrona, Pepe Viyuela preséntanos unha reflexión sobre o cotián desde a perspectiva do pallaso. O protagonista vive a experiencia de quedar atrapado nas táboas: cando entra en escena, non sabe onde se está metendo. O personaxe enganado entra alí porque lle indicaron ese camiño, e atópase co público. El non vén actuar pero vese obrigado a iso. O terror ás miradas dese público lévao a querer escapar, a buscar unha saída. Pero alguén invisible impídelle escapar e obrígao a permanecer no escenario, enfrontándose a eses ollos que non se arredan del.